Arek Jakubik jest "chory na Polskę", ale właśnie jest na fali. A nam tłumaczy, co to w ogóle znaczy. Arkadiusz Jakubik wydał właśnie płytę z zespołem Dr Misio i gra główną rolę w serialu “Informacja zwrotna” Netfliksa. “Informacja zwrotna” to adaptacja powieści z 2021 r. pióra Jakuba Żulczyka o tym samym tytule. Objawy tej choroby to: osłabienie psa, wysoka gorączka, senność, anoreksja i wymioty. Po ukąszeniu przez kleszcza zwierzak jest również narażony na kleszczowe zapalenie mózgu. Chorobę wywołuje wirus TBE. Ostra postać choroby może trwać do 3 tygodni, natomiast przewlekła — bezobjawowa - do kilku miesięcy. PRZECZYTAJ: CO TO JEST AFAZJA. Wsparcie pacjenta z Alzheimerem – objawy. Kolejnym alarmującym zachowaniem chorej Alzheimera jest zmiana nastrojów. Chory jest podejrzliwy, chce wychodzić z domu, zadaje dużo pytań na ten sam temat. Osobie chorej trudno jest umieścić jakieś wydarzenie w czasie przykładowo zaplanowaną wizytę u lekarza. Oskar, Jajogłowy – głównym bohaterem jest 10-letni chłopiec chory na białaczkę. Przebywa w szpitalu po nieudanym przeszczepie. Przebywa w szpitalu po nieudanym przeszczepie. Wolontariuszka namawia go do pisania listów do Pana Boga. Daj temu lisowi piaskownicę, w której może kopać dziury, co jest jedną z jego ulubionych rzeczy do zrobienia. O lisie jako o zwierzęciu domowym można powiedzieć, że ma od 30 do 50 centymetrów wzrostu, waży od 3 do 6 funtów, a jego istotne cechy fizyczne to: duże uszy; szaropomarańczowa warstwa wierzchnia z białymi częściami Argumentami przemawiającymi za tym stanowiskiem jest waga autonomii pacjenta, prawa do prywatności i nienaruszalności cielesnej. „ pacjent musi być poinformowany, że test na obecność wirusa HIV jest dobrowolny i zgodę może w każdej chwili cofnąć, musi wiedzieć o celach czy wskazaniach dokonania testu, zachowaniu anonimowości Ale tylko na zlecenie i pod nadzorem pielegniarki wg uchwaly nr 136/VI/2013 Naczelnej Rady Pilegniarek i Poloznych.Wg konsultanta krajowego z Departamentu Nauki i Szkolnictwa Wyzszego w Min.Zdrowia -jako pielegnacja specjalistyczna powinna byc wykonywana przez pielegniarke.Jest tu pewien dysonans i problem z odpowiedzialnoscia prawna za wynikle RsrE. Lis należy do rodziny psowatych, ale w przeciwieństwie do wilka, nie tworzy silnych więzi rodzinnych. W życiu dorosłym, wyłączając okres rozrodu, jest samotnikiem. Zobacz film: "Wysokie oceny za wszelką cenę" spis treści 1. Lis - występowanie 2. Lis: charakterystyka 3. Lis. Rozmnażanie 4. Nora lisa 5. Czym żywi się lis? 6. Lis. Gatunek ekspansywny 7. Wścieklizna u lisów rozwiń 1. Lis - występowanie Na całym świecie występuje około 12 gatunków lisów. Najbardziej rozpowszechnionym jest lis pospolity, który ze względu na umaszczenie futra jest nazywany również lisem rudym (Vulpes vulpes). W Polsce występuje tylko lis rudy. To pospolity drapieżny ssak z rodziny psowatych. Zamieszkuje półkulę północną, Europę, Azję, Australię oraz Amerykę Północną. Długość ciała lisa wraz z ogonem wynosi od 95 do 135 cm. Przy tym ogon, potocznie zwany kitą mieć nawet 40-50 cm długości. Waga lisa wacha się od 3 do 10 kg. Futro lisa ma pomarańczowo-rude umaszczenie, ale brzuch, podbródek oraz koniec ogona są białe. Lisy zamieszkujące tereny na Północy są większe i mają ciemniejsze ubarwienie niż osobniki mieszkający na południu. 2. Lis: charakterystyka Samce lisa z reguły są większe i mocniej umaszczone niż samice. Sylwetka lisa jest, wysmukła, osadzona na stosunkowo krótkich łapach. Lisy mają bardzo dobrze rozwinięty zmysł słuchu, węchu, wzroku i dotyku. Widzą równie dobrze w nocy, jak i w ciągu dnia. Mimo iż należą do rodziny psowatych, potrafią chować pazury tak jak kot. Podobnie jak u kotów mają ułożone źrenice (pionowo), co pozwala im lepiej widzieć nocą, kiedy polują. 3. Lis. Rozmnażanie Gody u lisa rozpoczynają się w styczniu. Ciąża lisa trwa ok. 55 dni. Na przełomie kwietnia i maja rodzą się młode. Z reguły 4-6 szczeniąt w jednym miocie. Samica lisa opiekuje się młodymi, aż do momentu osiągnięcia przez nich samodzielności. W tym czasie pokarm dostarcza jej samiec. Kiedy młode mają ok. miesiąc, samica lisa zaczyna wprowadzać do ich diety pokarm stały. Mając 3 - 4 miesiące młode lisy opuszczają norę, a opiekę nad nimi sprawują rodzice oraz starsze rodzeństwo. W wieku 9 - 10 miesięcy lisy osiągają dojrzałość płciową i opuszczają rodzinną norę, aby poszukać własnego terytorium łowieckiego. Terytorium łowieckie lisa zajmuje od 60 do 150 hektarów. 4. Nora lisa Lisy mieszkają w norach. Mają ich zazwyczaj kilka, przy czym tylko jedna stanowi stałą siedzibę, a inne służą jako „zapasowe”. Lis kopie bardzo długie nory, sięgające nawet 30 metrów, z wieloma korytarzami i komorami. Zdarza się, że lis dzieli norę z borsukiem. Nora jest nie tylko miejscem odpoczynku i snu, pełni też funkcję spiżarni. 5. Czym żywi się lis? Lis jest zaliczany do gatunku zwierząt mięsożernych, ale w praktyce jest wszystkożerny. Lis głównie poluje w nocy. Podstawą jego diety są niewielkie gryzonie, ptaki, jaja oraz żaby. Menu lisa również składa się z owoców, dżdżownic, ślimaków i dużych owadów. Dziennie lis zjada około 0,5 kg pożywienia. Lis pełni funkcję leśnego sanitariusza, co oznacza, że atakuje zwierzęta chore i słabe. Żywi się też padliną, a lisy mieszkające w pobliżu osad ludzkich – tym, co znajdą na śmietniku. Do tropienia ofiary lis używa głównie zmysłu słuchu oraz węchu. 6. Lis. Gatunek ekspansywny Lis jest najbardziej rozpowszechnionym gatunkiem drapieżnika na świecie. Wpływa na to dużą umiejętność lisa do przystosowywania się do różnych warunków środowiskowych. Lisy zamieszkują lasy, łąki, pola, ale też zurbanizowane tereny, jak duże miasta. Szacuje się, że w samej Warszawie żyje ok. 100 lisów. 7. Wścieklizna u lisów Lisy łatwo zapadają na wściekliznę i jeszcze do niedawna ten śmiertelny wirus regulował ich populacje. W Polsce od 1995 roku trwa walka ze wścieklizną poprzez wykładanie szczepionek w pokarmie, co znacząco ograniczyło występowanie tej choroby i przyczyniło się do wzrostu liczebności gatunku. Z 56 tys. osobników w 1990 roku wzrosła ona do 185 tys. w 2019 roku. Na wzrost populacji lisa wpływa też brak naturalnych wrogów. Jedynym wrogiem lisa jest wilk, który w Polsce występuje bardzo rzadko. Od kiedy w społeczeństwie wzrosła świadomość ekologiczna, zmalało zainteresowanie naturalnymi futrami. To spowodowało, że ich cena znacznie spadła, a lis przestał być dla myśliwych atrakcyjną zwierzyną łowną. Gwałtowny i niekontrolowany wzrost liczebności populacji lisa w Polsce ma dramatyczne skutki dla populacji zająca i ptactwa gniazdującego na ziemi (kuropatwy, skowronki, pliszki, czajki i trznadle, kaczki). Lis nie jest gatunkiem chronionym. polecamy Co zrobić, jeśli widzimy lisa na swoim osiedlu?Przede wszystkim - nie zbliżajmy się do niego. Lisy są nosicielami wielu groźnych pasożytów, bąblowicy, świerzbowca, ale i chorób, ze wścieklizną na czele. Na obszarze naszego województwa wciąż odnotowujemy nowe przypadki wścieklizny u zwierząt, dlatego apelujemy do Państwa o zachowanie ostrożności w sytuacji spotkania dzikich zwierząt na swojej drodze. Pamiętajmy o tym, że lisy, jeże, nietoperze i inne mogą być zarażone wścieklizną. Aby ograniczyć prawdopodobieństwo zbliżenia się zwierzęcia do naszej posesji, zamykajmy szczelnie kosze i kontenery na śmieci, sprzątajmy pozostałości pożywienia i nie zostawiajmy jedzenia na trawnikach i innych łatwo dostępnych miejscach, by dokarmić dzikie zobaczymy ranne zwierzę i chcemy mu pomóc, nie dotykajmy go. Należy powiadomić odpowiednie służby tj. policję lub Powiatowego Lekarza Weterynarii. Nie podejmujmy działań na własną rękę. Pamiętajmy też, że szczepienie przeciw wściekliźnie psów jest obowiązkowe, a kotów w lesie?Zanim wyruszymy na długi spacer do lasu, upewnijmy się, że nasz czworonożny przyjaciel ma aktualne szczepienie przeciwko wściekliźnie. To szczepienie jest obowiązkowe dla wszystkich psów powyżej 3. miesiąca życia i należy je powtarzać nie rzadziej niż co 12 miesięcy od ostatniego szczepienia. Nie zwlekajmy ze szczepieniem - kosztuje ono kilkadziesiąt złotych, co stanowi niewygórowaną cenę za bezpieczeństwo naszego pupila i nas samych. Warto również pamiętać, iż brak aktualnego szczepienia grozi mandatem karnym w wysokości do 500 jesteśmy na spacerze poza miastem i wypuścimy naszego czworonoga ze smyczy, kontrolujmy otoczenie. Las to naturalne środowisko występowania lisa, nietrudno zatem podczas przechadzki czy zabawy zbliżyć się do jego jak każde dzikie zwierzę, nie powinien nas zaatakować, o ile sam nie poczuje się zagrożony. Nie płoszmy zwierzęcia, nie zbliżajmy się do niego - widząc je na naszej drodze, po prostu zawróćmy. Spacer możemy powtórzyć jutro, a zdrowie, zarówno nasze jak i pupila, mamy tylko jedno. W lasach obowiązuje zasada identyczna jak w mieście - nie dokarmiajmy dzikich zwierząt. Nie wykładajmy na drodze ani pod drzewami pożywienia. Zwierzęta ochoczo skorzystają z takiej okazji, przez co będą podchodzić coraz bliżej siedlisk ludzkich. Co jest prostsze: uganianie się za zającem przez kilkadziesiąt metrów, czy jedzenie tego, co podano na leśnej tacy? Nie każdy lis jest chory, ale nigdy nie mamy pewności, czy ten, na którego się natknęliśmy, taki nie jest. Ograniczajmy kontakt z leśną zwierzyną, by nie zatraciła swojej dzikości. Zwierzęta w mieście to duże zagrożenie nie tylko dla nas, ale i dla nich samych. autor/źródło: UM Gostynin Podobało Ci się? Udostępnij! Na całym świecie występuje około 12 różnych gatunków lisów, wśród nich lis rudy, przepięknie biały lis polarny, lis piaskowy, który jest lisem jasnobarwnym występującym w regionach pustynnych oraz Fenek pustynny. Oto ciekawostki, informacje i fakty o lisach o których być może nie słyszeliście. 1. Lisy są małymi i średnimi, wszystkożernymi ssakami należącymi do kilku rodzajów z rodziny psowatych. 2. Lisy pochodzą z Wielkiej Brytanii. i mogą dożyć do 14 lat. 3. Zwierzęta te są na ogół mniejsze od innych członków rodziny psowatych, takich jak wilki, szakale i psy domowe. Na przykład u największych gatunków, lisa rudego, samce ważą średnio od 4,1 do 8,7 kg. 4. Lisy śmierdzą, a ich zapach pochodzi z gruczołów zapachowych u podstawy ogona. 5. Jeśli chodzi o wymiary to przeciętnie dorosłe lisy rude mają ciało o długość 49–90 cm i wysokość 35–50 cm w kłębie. 6. Łacińska nazwa lisa to „Vulpes Vulpes”. 7. Lisy mogą mieszkać wszędzie: w miastach i na wsi. 8. Występują na wszystkich kontynentach poza Antarktydą. 9. Dosyć często przemieszczają się z miejsca na miejsce. 10. Sezon lęgowy trwa od stycznia do marca. Po okresie ciąży od 51 do 53 dni, samice rodzą miot, który zwykle ma od 2 do 7 szczeniąt. 11. Lisy zjadają prawie wszystko, w tym jagody, robaki, pająki, a nawet kanapki z dżemem. 12. Mają doskonały słuch. Czerwone lisy słyszą podobno zegarek tykający 36 metrów dalej. 13. Są spokrewnione z wilkami, szakalami i psami. Są średniej wielkości, ważą od 3 do 7 kilogramów, z spiczastymi pyskami i krzaczastymi ogonami. Ale w przeciwieństwie do swoich krewnych, lisy nie są zwierzętami stadnymi. 14. Niektórzy okrutni ludzie nadal polują na lisy i nazywają to „sportem”. W 2004 roku w Anglii i Walii została uchwalona ustawa zakazująca polowania na lisy z psami, w ramach której myśliwi jeździli na koniach za wieloma psami, które ścigały wyczerpanego lisa przed rozerwaniem zwierzęcia na strzępy. Myśliwi mogą jednak nadal polować i zabijać lisy za pomocą innych środków. Polowanie na lisy z psami jest nadal legalne w wielu innych miejscach, takich jak Irlandia, Ameryka Północna i Australia. 15. Tak jak kot, lis jest najbardziej aktywny po zachodzie słońca. W rzeczywistości ma pionowo ustawione źrenice, które pozwalają mu widzieć w ciemnym świetle. Poluje nawet w podobny sposób, jak kot, prześladując i rzucając się na swoją ofiarę. 16. Lis wykorzystuje ziemskie pole magnetyczne do polowania. Inne zwierzęta, takie jak ptaki, rekiny i żółwie, mają ten „zmysł magnetyczny”, ale lis jest pierwszym, który odkryliśmy, że używa go do łapania ofiar. 17. Niektóre lisy są starsze niż 13 lat w niewoli. 18. Jama lisa to zazwyczaj nora pod ziemią, ale mogą też mieszkać nad ziemią w puszystej dziupli. Zapewniają one chłodne miejsce do spania, dobre miejsce do przechowywania jedzenia i bezpieczne miejsce do trzymania swoich szczeniąt 19. Zwierzęta te są przeważnie aktywne w nocy. 20. Lisy mają wąsy na nogach i twarzy, które pomagają im w nawigacji. 21. Lisy kopią pod ziemią zagajniki, gdzie opiekują się swoimi młodymi i chowają się przed drapieżnikami 22. Zwierzęta te ukrywają jedzenie do późniejszego spożycia. 23. Lisy mają piękne futro, a w związku z tym bezduszny przemysł futrzarski hoduje lisy w niewoli. 85 % skór przemysłu futrzarskiego pochodzi od zwierząt żyjących w niewoli na farmach futrzarskich. Na tych farmach zwierzęta trzymane są w małych klatkach i nie są w stanie zrobić więcej niż kilka kroków do przodu i do tyłu. 24. Zwierzęta te są jedynymi członkami rodziny psów, które potrafią się wspinać na drzewa. Lisy szare mają pazury, które pozwalają im szybko wspinać się i schodzić z pionowych drzew. Niektóre lisy nawet śpią na drzewach – tak jak koty. 25. Kiedy rodzą się szczeniaki lisie, nie mogą widzieć, słyszeć ani chodzić, a ich matka musi się nimi dobrze opiekować. Kiedy szczeniaki są młode, ich ojciec poluje i przynosi jedzenie dla rodziny. 26. Lisy srebrne mogą chować pazury jak koty. 27. Lisy są na ogół zwierzętami samotnymi. W przeciwieństwie do wilków, polują raczej samodzielnie. 28. Zazwyczaj żyją na obszarach leśnych, ale można je znaleźć w górach, na łąkach i pustyniach. Dobrze rozwijają się również w miastach, miasteczkach i na terenach wiejskich. 29. Geograficznie, lis czerwony ma najszerszy zasięg z ponad 280 zwierząt drapieżnych. Podczas gdy jego naturalnym środowiskiem jest mieszany krajobraz zarośli i lasów, jego elastyczne żywienie pozwala mu na dostosowanie się do wielu środowisk. W związku z tym jego zasięg obejmuje całą półkulę północną, od koła podbiegunowego, przez Afrykę Północną, Amerykę Środkową, aż po stepy azjatyckie. Znajduje się on również w Australii, gdzie jest uważany za gatunek inwazyjny. 30. Lisy są zwierzętami wszystkożernymi, a to oznacza, że jedzą mięso i roślinność, żaby, jaja, owady, robaki, ryby, małe ssaki, ptaki, jagody, warzywa, nasiona, gady, kraby, mięczaki, owoce, grzyby i padlinę. Zimą zjadają głównie ssaki, takie jak myszy, króliki i inne małe zwierzęta. Pytania i odpowiedzi Czy lisy atakują ludzi? Lisy nie są niebezpieczne dla ludzi, chyba że są wściekłe, co jest bardzo rzadkie, lub gdy są atakowane lub czują się zagrożone Jak mądry jest lis? Lisy są mądre w tym co dla nich ważne: znajdowaniu pożywienia, przetrwaniu w ekstremalnych warunkach pogodowych, unikaniu drapieżników, ochronie swoich młodych. Są mądrzejsze niż większość, ale nie wszystkie, rasy psów. Czego boją się lisy? Lisy mają naturalny strach przed ludźmi. Lisy można łatwo przestraszyć, wydając głośne odgłosy, takie jak krzyki lub gwizdy albo rzucając w nie przedmiotami, takimi jak piłki tenisowe. Czy lisy zjadają koty? Na ogół lisy nie atakują dorosłych kotów, ale prawdopodobnie atakują kocięta, które są stosunkowo młode. Mogą także zabijać te kocięta, a następnie zjadać je, ponieważ lisy są wszystkożerne. Czy lisy boją się psów? Powodem, dla którego nie atakują psów, kotów i ludzi jest to, że nie są one czymś, co lis uważa za ofiarę. Choć może się zdarzyć, że lis spróbuje zaatakować psa lub, co bardziej prawdopodobne, kota, przestraszy się, gdy zacznie się hałas lub gdy zostaną zaatakowane pazurami. Czy lisy mogą być zwierzętami domowymi? Trzymanie lisa w domu jest niezwykle trudne i są to ciężkie zwierzęta domowe w utrzymaniu. Nie zostały one udomowione, więc trudno je oswoić. Lisy nie są dobrymi zwierzętami do domu i w niektórych krajach jest to nielegalne. Czy lisy wychodzą w ciągu dnia? Lisy żerują na wiewiórkach, ptakach i innych zwierzętach, które są aktywne tylko w ciągu dnia, więc mogą po prostu szukać posiłku w tym czasie. Czy lisy zabijają dla zabawy? Lisy nie „zabijają dla zabawy”. Jeśli znajdą duży zapas jedzenia (np. kury w kurniku), zabiją wszystkie zwierzęta z zamiarem zabrania wszystkiego, czego nie zjedzą, by przechować to na później. Jest to zachowanie podobne do innych mięsożerców, takich jak lwy. Czy lisy szczekają? Lisy również szczekają, co jest powszechnie używane jako rodzaj kontaktu, aby dotrzeć do rodziny lub rywali, Lisy również piszczą, gdy są podekscytowane. data publikacji: 12:23 ten tekst przeczytasz w 6 minut Liszajec to rodzaj choroby zakaźnej powierzchownych warstw skóry często mylony z liszajem. Najczęściej występuje na twarzy, dłoniach i stopach dzieci. Lekarz, który pomaga radzić sobie z tą dolegliwością, to lekarz rodzinny lub dermatolog. W jaki sposób odróżnić liszaj od liszajca? Jak przebiega proces leczenia tej kłopotliwej dolegliwości skórnej? Czy zmaganie się z tą chorobą może powodować wystąpienie powikłań? PRATUAN NETSAENGSRI / Shutterstock Liczajec — co to za choroba? Jak wygląda rozpoznanie liszajca? Objawy liszajca — na co trzeba zwrócić uwagę? Rodzaje liszajca — co warto o nich wiedzieć? Jak przebiega leczenie liszajca? Liszaj a liszajec — jak je od siebie odróżnić? Pojawianie się liszajca wywołują bakterie gronkowca złocistego (Staphylococcus aureus) oraz paciorkowców beta-harmonizujących (Streptococcus pyogenes) Główne objawy tej choroby zakaźnej to żółte strupy, rumienie skórne, świąd, małe pęcherzyki, a także suchość skóry Leczenie liszajca jest uzależnione od stopnia zaawansowania choroby, lokalizacji zmian, rodzaju schorzenia, ryzyka rozprzestrzeniania się zakażenia i rozległości problemów skórnych Liczajec — co to za choroba? Liszajec zakaźny to dolegliwość zajmująca powierzchowne warstwy skóry. Najczęściej występuje u dzieci w wieku od 2 do 6 lat. Wywołują ją głównie bakterie Staphylococcus aureus, czyli gronkowiec złocisty, bądź Streptococcus pyogenes — paciorkowiec beta-harmonizujący zaliczany do ziarniniaków. Są na nią szczególnie narażone osoby uprawiające sporty kontaktowe, rodzice maluchów chodzących do szkoły oraz ludzie pracujący z dziećmi. Liszajec zakaźny pojawia się zwykle u osób, które chorują też na: zaburzenia metaboliczne ( cukrzycę i choroby nerek), problemy z przewodem pokarmowym (np. rak żołądka, nowotwór jelita grubego), zmiany skórne, zaburzenia endokrynologiczne (dolegliwości tarczycy), osłabioną odporność (np. podczas białaczki). Zobacz też: Świąd skóry - główne przyczyny. Grzybica, łuszczyca, choroby intymne Jak wygląda rozpoznanie liszajca? Osoby, które zauważą u siebie pierwsze symptomy liszajca, powinny od razu udać się do lekarza rodzinnego lub dermatologa. Obecność pęcherzy, rumienia albo strupków na ciele nie musi oznaczać tej dolegliwości. Ta zakaźna choroba bywa bowiem często mylona z ospą wietrzną, liszajem, oparzeniem, opryszczką, alergią, atopowym zapaleniem bądź grzybicą skóry. Pierwsze objawy tego schorzenia pojawiają się po około 2-3 dniach od momentu zetknięcia się z patogenem. W dniu wizyty u specjalisty warto pamiętać o tym, by nie nakładać na skórę makijażu, balsamów ani kremów. Badanie będzie najskuteczniejsze, jeśli zostanie przeprowadzone na czystym ciele. Należy się również przygotować psychicznie na pokazanie pracownikowi ochrony zdrowia zmian, które wywołał liszajec — niezależnie od tego, w jakim rejonie ciała występują. Rozmowa ze specjalistą pomoże zdiagnozować zmiany skórne, określić stadium dolegliwości i dopasować odpowiednią terapię. Rzetelny wywiad jest podstawą dobrej diagnozy. Zastosowanie antybiogramu często pomaga lekarzowi w określeniu, które leki najlepiej sprawdzą się w danym przypadku. Czasem przed zaproponowaniem sposobu leczenia lekarz dla dokładniejszego określenia specyfiki choroby zleca wykonanie badania laboratoryjnego. Dzięki zbadaniu próbek można w łatwy sposób dostrzec ewentualne skupiska bakterii na ciele. Czytaj też: Wyciskanie pryszczy – czy jest bezpieczne i jakie niesie zagrożenia? Objawy liszajca — na co trzeba zwrócić uwagę? Osoby, które zmagają się z omawianą chorobą zakaźną, mają na ciele małe pęcherzyki przypominające wybroczyny. Są one wypełnione płynem, który po rozdrapaniu wycieka, tworząc żółty strup. Jeśli pęcherze nie zostaną naruszone mechaniczne, pękają samoistnie po około 24-48 godz. od powstania. Każdy rejon objęty tymi zmianami jest potencjalnym ogniskiem zakażenia. Bakterie przenoszą się na różne przedmioty lub innych ludzi za pośrednictwem dotyku. Zaschnięta wydzielina w postaci strupków pojawia się najczęściej na: szyi i karku, zgięciach stawów, twarzy (ze szczególnym uwzględnieniem okoli nosa, ust i brody), tułowiu, pośladkach, dłoniach (szczególnie przy płytkach paznokci). Zobacz też: Czyrak - objawy, leczenie. Jak uniknąć czyraka? U noworodków i niemowląt zmiany na skórze występują np.: w okolicach pieluszkowych, na fałdach szyi, w dołach pachowych, na plechach. Dolegliwościom skórnym towarzyszy zazwyczaj swędzenie i świąd, które mogą znacząco utrudniać codzienne funkcjonowanie. Wokół strupów oraz pęcherzy skóra jest zaczerwieniona, tkliwa, a także sucha. Liszajec czasem powoduje u chorych zaparcia i częste oddawanie moczu. Kolejnym problemem jest wzmożona podatność na infekcje górnych dróg oddechowych. Nietypowy objaw stanowi uczucie chłodu obejmujące stopy osoby z tym schorzeniem zakaźnym. Często może mu również towarzyszyć powiększenie węzłów chłonnych. W niektórych przypadkach chorzy cierpią na objawy psychologiczne w postaci zaburzeń świadomości. Mogą być one spowodowane uczuciem społecznego wykluczenia z powodu zmagania się z dolegliwością o charakterze zakaźnym. Chorzy na liszajec bywają wykluczeni z wielu aktywności fizycznych zarówno z uwagi na naturę swojej choroby, jak i specyficzny wygląd zmian skórnych. Przeczytaj: Znamiona - przyczyny, rodzaje, leczenie, powikłania Wiele osób chorych ma problem z zaaprobowaniem swojego wyglądu. Z uwagi na to, że liszajec najczęściej atakuje dzieci, mogą mieć one problem ze znalezieniem akceptacji w grupie swoich rówieśników. Charakterystyczne pęcherze, zaczerwienienia i strupy bywają obiektem drwin ze strony kolegów i koleżanek. Warto pamiętać, że w środowisku szkolnym, gdzie dzieci bawią się razem, dotykają wielu przedmiotów, wkładają zabawki i palce do ust, są szczególnie narażone na zakażenie. Rodzaje liszajca — co warto o nich wiedzieć? Do odmian liszajca należy zaliczyć wtórne zliszajowacenie będące wynikiem mieszanego zakażenia gronkowcowo-paciorkowcowego. Często występuje na skórze głowy objętej świądem lub inną podobną dolegliwością. Zmiana wtórna tego typu prowadzi do licznych uszkodzeń naskórka, który zostaje nadkażony bakteriami. Prowadzi to do powstania specyficznych wykwitów na ciele. Liszajec pojawia się też często na skórze pokrytej włosami jako objaw wszawicy głowowej. Każdy rodzaj tej zakaźnej dolegliwości występuje się głównie u dzieci. Dzieje się tak, ponieważ maluchy nie panują nad odruchem drapania, zapominają o myciu dłoni i nie są świadome zagrożeń, które je otaczają. W dziecięcym środowisku choroba przenosi się bardzo szybko. Niepojące objawy skórne należy skonsultować z dermatologiem. Wizytę u dermatologa możesz umówić za pośrednictwem Medonet Marketu. Specjaliści wyróżniają liszajec: pęcherzowy — występuje głównie u noworodków w okolicy pach, szyi lub pośladków; rozwija się bardzo dynamicznie; choroba zakaźna tego typu występuje rzadziej niż jej bezpęcherzowa odmiana, bez pęcherzy — inaczej nazywany suchym lub pęcherzykowatym; na początku objawia się wystąpieniem niewielkich krostek, grudek albo pęcherzyków, które łatwo pękają; chorują na niego głównie dzieci w wieku przedszkolnym, przez co z łatwością przyjmuje postać epidemii; zmiany pojawiają się zazwyczaj w okolicy twarzy i kończyn, ale szybko rozprzestrzeniają się w inne miejsca na ciele na zasadzie samozakażenia. Warto wiedzieć, że liszajec opryszczkowaty występujący często u kobiet w ciąży to całkowicie inna odmiana tej dolegliwości. Ma postać ostrej krostkowej dermatozy, która samoistnie ustępuje po porodzie. Specjaliści uważają, że to jeden z wariantów łuszczycy krostkowej. Dolegliwość objawia się zwykle w okolicach zgięć stawowych oraz narządów płciowych. Mężczyźni bardzo rzadko zmagają się z tym schorzeniem. Zobacz: Problemy skórne a e-wizyta u dermatologa. Kiedy warto zdecydować się na konsultacje on-line? Jak przebiega leczenie liszajca? Liszajec leczy się zazwyczaj przy użyciu specjalnych antybiotyków, kremów i maści. Zdarza się jednak, że specjalista po określeniu rodzaju schorzenia nie przepisuje mocnych leków. Wynika to z faktu, iż dolegliwość często ustępuje samoistnie w ciągu 7-10 dni. W wypadku, kiedy lekarz stwierdzi, że liszajec jest w fazie samoograniczenia, może zalecić pacjentowi jedynie stosowanie preparatów, które pomogą przywrócić skórze dobrą kondycję. Leczenie liszajca jest uzależnione od kilku zmiennych: stopnia zaawansowania choroby, lokalizacji zmian, rodzaju schorzenia, ryzyka rozprzestrzeniania się zakażenia, rozległości problemów skórnych. Terapia lekowa liszajca ma głównie znaczenie zachowawcze. Lekarze, przepisując różne specyfiki, chcą załagodzić powstałe zmiany i znacznie przyspieszyć ustępowanie objawów. Ma to na celu głównie uniknięcie potencjalnych powikłań i zapobieganie ewentualnym nawrotom choroby. Wprowadzenie odpowiedniego leczenia jest kluczowe dla ograniczenia rozprzestrzeniania się infekcji na inne osoby. Fundamentem do wyleczenia jest stosowanie odpowiedniej higieny. Źle leczona choroba może spowodować pojawienie się powikłań w postaci: zapalenia kłębuszków nerkowych, posocznicy (sepsy), zakrzepicy zatoki jamistej, zapalenia opon mózgowych, gronkowcowego zespołu oparzonej skóry, bakteriemii, zapalenia tkanki łącznej. Czytaj też: Łojotokowe zapalenie skóry - przyczyny, leczenie Liszaj a liszajec — jak je od siebie odróżnić? Z uwagi na podobną nazwę wiele osób myli ze sobą te dwie choroby. Jedyna cecha wspólna tych dolegliwości to fakt, iż objawy obu znajdują się na skórze człowieka. Liszajec ma podłoże bakteryjne i atakuje głównie dzieci, podczas gdy liszaj to przewlekłe schorzenie objawiające się występowaniem zmian pęcherzykowych, barwnikowych lub grudkowych na ludzkim ciele. Czytaj więcej: Liszaj płaski. Jakie są jego przyczyny i objawy oraz jak go leczyć Kolejna różnica to okoliczności pojawiania się tej dolegliwości. Zachorowaniu na liszajec sprzyja ciepło i wilgoć, podczas gdy etiologię drugiego schorzenia bardzo trudno określić. Jego rozwój wspomaga duży stres, zmiany hormonalne, predyspozycje genetyczne oraz inne współistniejące choroby wirusowe. Liszajec to poważna choroba zakaźna wywoływana przez gronkowce i paciorkowce. Objawia się wystąpieniem na ciele charakterystycznych pęcherzy wypełnionych płynem, które samoistnie pękają po 24-48 godz., zamieniając się w żółtawe strupy. W momencie zauważenia objawów tej dolegliwości należy udać się do lekarza rodzinnego lub dermatologa. Leczenie liszajca polega na dbaniu o higienę osobistą oraz stosowaniu przepisanych przez lekarza maści lub aerozoli. Źródła choroby skóry problemy skórne infekcje skórne liszajec Liszaj - jak pielęgnować skórę z liszajem? Liszaj twardzinowy i płaski a liszajec Liszaj jest przewlekłą chorobą skóry, która wymaga odpowiedniej pielęgnacji. Charakteryzuje się pojawieniem się na ciele i błonach śluzowych zmian grudkowych oraz... Tatiana Naklicka Liszajec zakaźny - przyczyny, objawy, leczenie Liszajec zakaźny uważany jest za dość częstą chorobę skóry. Występuje zwłaszcza u dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym. Liszajec zakaźny wywołują bakterie,... Redakcja Medonet Liszajec - przyczyny, objawy, leczenie. Jak bardzo zaraźliwy jest liszajec? Liszajec jest to bakteryjna infekcja skóry, która najczęściej dotyka dzieci w młodszym wieku. Powoduje charakterystyczne owrzodzenia i pęcherze, najczęściej w... Katarzyna Pawlikowska-Łagód Maść z żyworódki to hit! Pomaga nie tylko na trądzik Tę roślinę pokochały jeszcze nasze babcie. Bardzo często można ją było spotkać na ich parapetach. Teraz żyworódka znowu wraca do łask. Tym bardziej że można z... Joanna Murawska Opryszczka na ustach – skąd się bierze? Jak ją leczyć? Opryszczka na ustach — zwana też zimnem — jest powszechną infekcją wirusową, która objawia się małymi, wypełnionymi płynem pęcherzykami na wargach i wokół nich.... Monika Piesyk Płyn przeciwtrądzikowy Afronis - charakterystyka, działanie, skutki niepożądane Problematyczna skóra wymaga odpowiedniej pielęgnacji, oczyszczenia i wygładzenia. Płyn przeciwtrądzikowy Afronis wspomaga poprawę skóry trądzikowej, tłustej, ale... Monika Wasilonek Grzybica paznokci - objawy, leczenie, nawroty, profilaktyka Grzybica paznokci szybko się rozprzestrzenia, łatwo się nią zarazić, a jej objawy potrafią mocno uprzykrzyć nam życie. Grzybica paznokci to jednak nie tylko... Anna Niewiadomska Choroba nie wybiera. Te gwiazdy ujawniły, że cierpią na poważne przypadłości Nie ma znaczenia, czy jest się znanym aktorem, docenianym artystą czy "zwykłym" Kowalskim. Wiele gwiazd wyznało, że cierpi na bardzo poważne choroby. Oto niektóre z nich. 17 Zobacz galerię Andras Szilagyi / MW Media Michał Wiśniewski od wielu lat zmaga się z uzależnieniem od alkoholu. Niedawno wyznał, że cierpi także na nieuleczalną chorobę Antek Królikowski zdradził w programie "Przez Atlantyk", że ma stwardnienie rozsiane Aktorka z nominowanego do Oscara polskiego filmu "Sukienka" choruje na karłowatość Mandaryna od lat stara się normalnie żyć z cukrzycą Więcej takich historii znajdziesz na stronie głównej Onetu Michał Wiśniewski rzadko kiedy ukrywał intymne szczegóły swojego życia. Wielokrotnie podkreślał, że od lat zmaga się z chorobą alkoholową, a w walce z nią pomaga mu wszywka, dzięki której utrzymuje uzależnienie od alkoholu w ryzach. Niedawno przyznał także, że choruje na łuszczycę, która zaczyna atakować również jego twarz. Michał Wiśniewski dołączył do grona gwiazd, które nie wstydzą się swoich dolegliwości. W programie "Przez Atlantyk" o swojej chorobie, jaką jest stwardnienie rozsiane, mówił także Antek Królikowski. Aktor usłyszał tę diagnozę w 2016 r. Na tak szczere wyznanie pozwolił sobie po raz pierwszy. Polecamy: Jan Nowicki traci pamięć. "Wcale nie jest mi smutno" Każde wyznanie osoby ze świata show-biznesu zasługuje na uwagę, ponieważ może okazać się nieocenionym wsparciem dla innych chorujących, a jednocześnie przyczynia się do zwiększania świadomości na temat konkretnego schorzenia. Resztę artykułu znajdziesz pod materiałem wideo: Aktorzy, muzycy czy sportowcy często angażują się w kampanie społeczne, które mają zaktywizować Polaków do badań i profilaktyki. Dla niektórych wciąż większym autorytetem jest osoba z show-biznesu niż lekarz bądź kampania informacyjna. Przedstawiamy gwiazdy, które otwarcie przyznały się do swoich chorób. 1/17 Barbara Kurdej-Szatan Jarosław Antoniak / MW Media Aktorka musi mierzyć się z bardzo podstępną i nadal trudną do leczenia chorobą. Barbara Kurdej-Szatan cierpi bowiem na boreliozę. "Borelioza tak ma, że się usypia, po czym atakuje jeszcze mocniej. Gdy objawy zanikały, myślałam, że nic mi nie jest. Po czym za parę miesięcy znowu się pojawiały. Gdy zaczęło się lato, w gazetach czytałam różne artykuły na temat kleszczy i boreliozy. Przeczytałam wywiad z lekarzem, mówił o objawach" – mówiła w wywiadzie dla "Vivy!". 2/17 Kasia Kowalska Andras Szilagyi / MW Media Artystka w przeszłości zmagała się boreliozą. Chorobę przechodziła bardzo ciężko, ale zrezygnowała z antybiotykoterapii. Zdecydowała się na leczenie niekonwencjonalne i poddała się kuracji w Brazylii pod okiem szamana. Wokalistka kilka lat temu wyznała także, że cierpi na anhedonię, czyli brak zdolności odczuwania zadowolenia z życia, objaw często występujący w depresji. "Dla mnie szklanka może być do połowy pełna, ale za to wypełniona trucizną. Mam taką naturę, że zawsze widzę ciemne strony (...) Nie umiem się do końca niczym cieszyć" – mówiła w wywiadzie dla "Gali" 3/17 Kayah Piotr Andrzejczak / MW Media Wokalistka kilka lat temu zdradziła, że ma chorobę Hashimoto, czyli przewlekłe zapalenie tarczycy. "Codziennie biegam godzinę i nie ma od tego odstępstwa. Biegam, jak jestem zmęczona, jak jestem zła, jak nie mam czasu też. Pilnuję się, aby nie jeść mięsa, ani kawałeczka, który czasem zdarza się załapać bezwiednie. (...) ta choroba przełożyła się w zasadzie na każdą sferę życia, na to, jak wyglądam, na to, ile mam energii, jak czuje się psychicznie. Walczę jednak, mam lepsze i gorsze momenty. Przede wszystkim zaczęłam świadomie jeść, unikam glutenu, który jest absolutnie wykluczony przy walce z Hashimoto. Nie jest łatwo" – powiedziała Kayah w jednym z wywiadów. 4/17 Mandaryna ANDRAS SZILAGYI/MWMEDIA WARSZAWA / MW Media Była żona Michała Wiśniewskiego i wokalistka od wielu lat zmaga się z cukrzycą. Dowiedziała się o niej, będąc w ciąży z córeczką Fabienne. "Wykryto u mnie cukrzycę w ostatnim trymestrze drugiej ciąży, ale można było to wszystko kontrolować i nie brałam insuliny. Byłam leczona dietą i całkiem dobrze mi to poszło. Natomiast po trzech miesiącach od urodzenia Fabienne poczułam się gorzej. Oczywiście tłumaczyłam to sobie zupełnie innym stanem. Chce mi się pić, idzie mróz, trochę słabiej się czuję, więc pewnie mam anemię, za dużo pracuję, chce mi się spać, wiadomo, człowiek, zmęczony. Biegałam co chwilę do toalety i to mnie niepokoiło, że w zasadzie siedzę ze szklanką wody i w zasadzie od razu chce mi się znowu pić. To było dla mnie niepokojące. A moment, w którym dużo gorzej zaczęłam widzieć, był momentem, w którym powiedziałam: Nie" – opowiadała Marta Wiśniewska w rozmowie z serwisem "MojaCukrzyca". 5/17 Karolina Gruszka Jarosław Antoniak / MW Media Aktorka od dłuższego czasu nie tylko nie ukrywa swojej choroby, ale także aktywnie angażuje się w zwiększaniu świadomości o niej wśród Polaków. "Warto głośno mówić i edukować na temat chorób, które dotykają coraz większej części społeczeństwa, a w tym przypadku szczególnie często ludzi młodych, planujących życie, zakładających rodziny, uczących się czy rozpoczynających pracę. Również dlatego, że doskonale wiem, z czym mierzy się osoba słysząca diagnozę i żyjąca z chorobą. W 2017 roku zdiagnozowane zostało u mnie stwardnienie rozsiane" – powiedziała Karolina Gruszka w "Dzień Dobry TVN". 6/17 Monika Miller Andras Szilagyi / MW Media Wnuczka byłego premiera Leszka Millera cierpi na fibromalgię, którą wykryto przypadkiem. "Moje kłopoty ze zdrowiem zaczęły się pięć miesięcy temu, tuż po tym, jak zaszczepiłam się przeciwko pneumokokom, bo chociaż raz trzeba się zaszczepić. Na drugi dzień byłam osłabiona, miałam wysoką gorączkę, ale tak się zdarza po szczepionce. Uznałam to za normalne. Po trzech dniach, kiedy mój stan się poprawił, wróciłam do pracy. I przeziębiłam się. Badania wykluczyły COVID-19" – mówiła w rozmowie z "Co Za Tydzień". "Dusiłam się, bolało mnie gardło, piekła mnie klatka piersiowa. Zdiagnozowano u mnie fibromialgię, więc przynajmniej teraz już wiem, dlaczego tak bardzo boli mnie ciało. I że nie wymyślam sobie tego" – podkreśliła Monika Miller. 7/17 Michał Wiśniewski ANDRAS SZILAGYI/MWMEDIA WARSZAWA / MW Media Lider Ich Troje od lat otwarcie przyznaje się do tego, że zmaga się z uzależnieniem od alkoholu. Niedawno wyznał, że cierpi także na łuszczycę. "Stres i alkohol to są dwie rzeczy, która wspierają i są najlepszym pokarmem dla łuszczycy. Dochodziłem do tego, że już praktycznie nie miałem paznokci (...) Robiąc cykl programów w telewizji, dziewczyny mi nakładały paznokcie. To wyglądało fatalnie, a pod koniec zaczęło mi to atakować twarz" – powiedział Michał Wiśniewski portalowi 8/17 Antek Królikowski ANDRAS SZILAGYI/MWMEDIA WARSZAWA / MW Media Przy okazji realizacji programu "Przez Atlantyk" Antek Królikowski zdecydował się wyznać, że cierpi na stwardnienie rozsiane. "Wszystko zaczęło się od tego, że w 2016 r. zostałem zaproszony do udziału w programie rozrywkowym i nagle na scenie, coś wyszło gdzieś z trzewi, przez gardło i do mózgu. Nagle miałem paraliż całej lewej strony twarzy. 6 grudnia, na Mikołaja dostałem taki »prezent« w postaci diagnozy. SM, czyli stwardnienie rozsiane. Nieuleczalna choroba z centralnego układu nerwowego. Ze świadomością tej diagnozy żyję od 2016 r. Staram się żyć aktywnie" – mówił aktor w jednym z odcinków "Przez Atlantyk". 9/17 Anna Dzieduszycka Materiały prasowe Film "Sukienka" nie zdobył Oscara. Grająca główną rolę aktorka Anna Dzieduszycka cierpi na choruje na achondroplazję, która nazywana jest karłowatością lub niskorosłością. "Ja jestem karłem i lubię kiedy nazywa się rzeczy po imieniu. Nie cierpię określenia »niskorosłość« Dla mnie »niskorosły« to jakaś nowomowa. (...) W encyklopedii występuje (niskorosłość – przyp. red.) jako określenie drzewka bonsai albo osoby o korzeniach azjatyckich. Ani ze mnie Azjatka, ani roślina… Wychowałam się wśród braci normalnego wzrostu i obeszło się bez taryfy ulgowej" – mówiła aktorka w wywiadzie dla 10/17 Agata Młynarska Andras Szilagyi / MW Media Dziennikarka kilka lat temu poinformowała w swoich mediach społecznościowych, że trafiła do szpitala, gdzie przez kilka dni walczyła o życie. Agata Młynarska cierpi na nieuleczalną na razie chorobę Leśniowskiego-Crohna, która rozwija się w różnych częściach przewodu pokarmowego. 11/17 Kinga Rusin PAWEL WRZECION/MWMEDIAWARSZAWA / MW Media Kinga Rusin żyje z chorobą Hashimoto. "Nie wyleczyłam się z Hashimoto dietą. Jestem pod opieką dobrych endokrynologów, mam dobrze ustawione lekarstwa. Niestety niedoczynność tarczycy nie jest chorobą, którą można wyleczyć, ta tarczyca jest zniszczona. Trzeba dobrze ustawić hormony" – mówiła dziennikarka w jednym z wywiadów. 12/17 Michał Figurski Paweł Andrzejczak / MW Media Popularny dziennikarz od lat zmaga się z cukrzycą. W pewnym momencie jego stan był niezwykle poważny i Michał Figurski miał bardzo ciężkie powikłania cukrzycowe, przez które musiał spędzić wiele miesięcy na rehabilitacji. Do dzisiaj nie odzyskał pełnej sprawności. "Zawsze myślałem o sobie jako o zdobywcy. Przynajmniej do momentu, kiedy mój organizm rok temu powiedział: o nie, jesteś tak samo kruchy jak inni. Zdarzył się wylew, który był zapewne wynikiem przepracowania, zbyt wysokich ambicji i niedbania o siebie" – mówił dziennikarz w magazynie "Pani". 13/17 Martyna Wojciechowska JAROSLAW ANTONIAK/MWMEDIA WARSZAWA / MW Media Podróżniczka i dziennikarka bardzo strzeże swojej prywatności, jednak wiele osób widziało, że Martyna Wojciechowska nie czuje się najlepiej. Ostatecznie podróżniczka wyznała, że zapadła na tropikalną chorobę, gdy kończyła 41 lat. "Zasłabłam, straciłam przytomność. Trafiłam do szpitala i zaczęło się szukanie przyczyny choroby. (…) Wcale nie czułam się dobrze. Uśmiechałam się, ale z dnia na dzień słabłam coraz bardziej. Schudłam 20 kilogramów. Czasem trudno mi było wstać z łóżka. Trafiłam najpierw do szpitala zakaźnego w Warszawie, a potem na Oddział Chorób Tropikalnych w Poznaniu, konsultowałam wyniki badań za granicą. I mimo tych wszystkich poważnych przeciwności, ciągle wierzyłam, że szybko stanę na nogi, zbiorę ekipę i znowu pojedziemy na plan programu" – opowiadała o swojej chorobie we "Fleszu". 14/17 Julia Wróblewska Andras Szilagyi / MW Media Młoda polska aktorka zaskoczyła wszystkich fanów, kiedy wyznała publicznie: "Cierpię na zaburzenie osobowości chwiejnej emocjonalnie typu granicznego (Borderline)". Diagnozę usłyszała, kiedy miała niespełna 20 lat. Wtedy też zaczęła leczenie. 15/17 Mika Urbaniak Andras Szilagyi / MW Media Córka Urszuli Dudziak i Michała Urbaniaka wyznała, że od wielu lat walczy z chorobą dwubiegunową afektywną. "Nikt nie nauczył mnie rozmawiać o emocjach. Pisałam, że zaczynam czuć się dziwnie, nie wiem, co się ze mną dzieje. Tłumiłam to w sobie i sięgałam po alkohol. Gdy byłam już w college’u, miałam takie momenty, że ze strachu nie byłam w stanie wyjść z pokoju. Albo jak wychodziłam na kampus, miałam wrażenie, że wszyscy na mnie patrzą. Taka fobia społeczna. Chowałam do torebki butelkę z alkoholem i co jakiś czas popijałam, żeby było mi łatwiej" – zdradziła Mika Urbaniak w rozmowie z dziennikarką 16/17 Hanna Lis Piotr Andrzejczak / MW Media Dziennikarka także cierpi na endometriozę. W jednym z postów na Instagramie Hanna Lis szczerze napisała: "Miałam szczęście, bo zaszłam w ciąże (a nie powinnam, to akurat zakrawa na cud), ale przede wszystkim dlatego, że trafiłam na mądrego, empatycznego lekarza, śp. profesora Tomasza Niemca, który w 1998 r. wiedział (w przeciwieństwie do większości ginekologów w Polsce) czym jest ENDOMETRIOZA. Jemu zawdzięczam przywilej bycia matką" – napisała dziennikarka. 17/17 Karolina Szymczak Andras Szilagyi / MW Media Aktorka i żona Piotra Adamczyka nie ukrywała, że walczy z endometriozą. Karolina Szymczak opisywała swoje objawy, ale przede wszystkim zachęcała wszystkie kobiety do badań oraz do walki o swoje zdrowie. "Dlaczego się tym wszystkim dzielę? Bo choroba nie powinna być czymś, czego się wstydzimy. O tym trzeba mówić, żeby inne kobiety miały z tylu głowy, że trzeba się badać i nie dawać sobie wmawiać, że ból jest czymś normalnym. Ból zawsze jest patologią" – napisała aktorka na Instagramie niedługo po poddaniu się operacji. Chcesz podzielić się ciekawym newsem lub zaproponować temat? Skontaktuj się z nami, pisząc maila na adres: plejada@ Dziękujemy, że przeczytałaś/eś nasz artykuł do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z życiem gwiazd, zapraszamy do naszego serwisu ponownie! Data utworzenia: 22 maja 2022 23:00 To również Cię zainteresuje

na co chory jest lis